Historia
Klikając na zdjęcia, powiększysz je!
 1232
Prawdopodobny rok wybudowania pierwszego drewnianego kościoła (raczej kaplicy
grodowej Gryfitów).
1326
Najstarszy znany zapis wymieniający parafię odnaleziony w spisie
dziesięciny papieskiej.
1375
Budowa pierwszego kościoła parafialnego w Chronowie.
1398
Najstarsza notatka o istnieniu kościoła i parafii w Chronowie odnaleziona w
zapisach sądu ziemskiego krakowskiego.
1465
Pierwsza pisemna notatka o szkole parafialnej w Chronowie.
1520
Prawdopodobny okres datowania obrazów kościelnych.
1529
Notatka o uposażeniu plebana: "dziesięcina snopowa wartości 10 grzywien z
całego Chronowa oraz kopa groszy od 7 zagrodników z Borównej".
 1539
Biskup Piotr Gamrat wyniósł probostwo w Starym Wiśniczu do godności
prepozytury i erygował przy niej kolegium mansjonarzy.
1545
Piotr Kmita z Wiśnicza zakupił cząstki ziemi w Chronowie i Łopusznej.
1546
15 grudnia Biskup Samuel Maciejowski wcielił parafię jako wikarię wieczystą
do parafii w Starym Wiśniczu. Kościół w Chronowie otrzymał status kościoła
filialnego lub kapelanii. Patronat nad kościołem przejął Piotr Kmita z Wiśnicza.
Stan ten trwał do 1784 roku. W drugiej połowie XVIII w. w pożarze plebanii
Starego Wiśnicza spłonęły też wszystkie księgi metrykalne Chronowa.
1562
Założenie zakamuflowanego zboru ariańskiego przez część szlachty zagrodowej i
chłopów. Kościół pozostał w rękach katolików.
1570
Źródła kościelne zanotowały informację o trzech szlachcicach chronowskich,
którzy byli szczególnie aktywnymi propagatorami arianizmu.
1585
Łopuszna należąca do parafii Gnojnik, z powodu utraty kościoła zajętego przez
arian, przyłącza się do Chronowa. W 1596 roku, informuje o tym wizytator Biskupa
Jerzego Radziwiłła.
 1596
Z akt powizytacyjnych archidiakona Krzysztofa Kazimierskiego i przekazu
Jana Długosza dotyczących uposażenia kościoła i parafii w Chronowie wynika, że
kościół posiadał łan ziemi, na który składały się trzy pola: Grondy, Farzyna i
Stronie. W Grondach koło potoku stała plebania otoczona ogrodem, a opodal niej
były dwa stawy rybne i młyn. Poza tym pleban otrzymywał dziesięcinę snopową od
łanów ziemiańskich i zagrodników z Chronowa oraz od łanów ziemiańskich i jednego
kmiecia z części Borównej.
1638
Założenie przy kościele bractwa Świętego Ducha, którego zadaniem miało być
wyplenienie "błędów ariańskiej herezji.
1639
Ufundowanie przy kościele przytułku dla kalek, starców i ubogich.
Fundatorem i dobroczyńcą przytułku był sekretarz królewski, Jan Chronowski,
który w testamencie z dnia 18 lutego legował na przytułek kwotę 2 tysiące
florenów, zabezpieczoną na dobrach w Chronowie i Borównej.
 1668
Sukcesor Jana Chronowskiego Jan Kazimierz Chronowski potwierdził zapis
testamentalny Jana Chronowskiego,.
1685
Proboszcz starowiśnicki i kapelan chronowski, ks. Paweł Dudzicki podjął
trud budowy nowego kościółka w miejscu starego, który uległ naturalnemu
zniszczeniu. Kościół wzniesiono w okresie od 7 maja do 8 września.
1687
Konsekracja nowej (stojącej do dziś) świątyni przez biskupa Mikołaja
Oborskiego.
 1772
Pierwszy rozbiór Polski, Chronów pod zaborem monarchii austriackiej.
1773
Odnowienie aktu przynależności parafii chronowskiej i kościoła do
prepozytury w Starym Wiśniczu. Skasowano prepozyturę starowiśnicką i klasztor
karmelitów.
1784
Na plebani osiedli na stałe komendarze, którzy pełnili funkcje proboszczów.
Pierwszym z nich był ks. Andrzej Cervus, który założył nowe księgi metrykalne
dla Chronowa, Łopusznej i części Borównej.
 1786
Utworzono nową diecezję tarnowską, którą usankcjonował papież Pius VI bullą
z 13 marca. W ramach diecezji utworzono nowy dekanat brzeski, któremu został
podporządkowany kościół w Chronowie.
1817
Szkółka parafialna przestaje istnieć, a w budynku szkolnym zamieszkał
organista, który w posługach kościelnych zastąpił nauczyciela.
1826
Diecezję tarnowską ostatecznie zatwierdził papież Leon XII bullą z dnia 23
kwietnia.
1827
Biskup tarnowski Grzegorz Tomasz Ziegler utworzył w Chronowie niezależną
kapelanię.
1828
Potoccy oficjalnie zrezygnowali z patronatu nad kościołem.
1857
18 lutego biskup tarnowski Józef Alojzy Pukaiski przywrócił kościołowi
pełne prawa parafialne. Pierwszym proboszczem restytuowanej parafii został ks.
Augustyn Nowicki.
 1858
Najbogatsza właścicielka części Chronowa Marianna Jastrzębska przejęła
patronat nad kościołem.
1867
Do organistówki dobudowano z inicjatywy ks. Józefa Rosnera oddzielną izbę szkolną, która służyła dzieciom
do 1902 roku.
1868
Ks. Józef Rosner generalnie odnowił wnętrza kościoła. Ściany świątyni
zostały pokryte polichromią przez malarza Ferdynanda Tarczałowicza z Bochni.
1872
Ks. Józef Oświęcimski dobudował nową kruchtę od strony południowej oraz
poszerzył przyziemie wieży i wygospodarował w niej dwie komórki na sprzęt
kościelny.
1873
Wybudowano poza placem przykościelnym nad potokiem nową, drewnianą
kapliczkę św. Jana Nepomucena, patrona dróg i mostów.
 1876
Powstała najstarsza obecnie figura przydrożna umiejscowiona przy drodze
spod dawnego Białego Dworu do Studzionek i Gnojnika (ufundowana przypuszczalnie
przez Wacława Saliera).
1878
Ufundowanie murowanej kapliczki na placu przykościelnym przez Andrzeja
Kozickiego, który później spoczął w jej podziemiu.
1880
Ks. Władysław Smołucha wybudował nowe mieszkanie dla organisty, gdyż
organistówka chyliła się ku upadkowi.
1883
Ks. Władysław Smołucha z Mszany Dolnej sprowadził nowe organy.
1891
Ks. Franciszek Romański otoczył kościół ogrodzeniem.
1898
Ufundowanie przez Józefa Stachonia okazałej figury przy rozwidleniu dróg do
Dębiny i pod kościół.
1905
Wybudowanie od strony północnej na prawym brzegu Borowianki murowanej
plebani krytej dachówką.
 1919
Ks. Antoni Gliński wysunął projekt budowy nowego kościoła i opracował
program gromadzenia funduszów. Z jego inicjatywy na konto budowy wpłynęła już
poważna kwota, ale z powodu wielkiej dewaluacji pieniądze przepadły.
1927
Ks. Mieczysław Trojnacki podjął trud renowacji starego kościółka. Do roku
1930 przeprowadzono zewnętrzne remonty bieżące (wzmocniono fundamenty i ściany
nośne, obito deskami ściany zewnętrzne, położono nowe gonty, wycięto i wprawiono
nowe okna w ścianie północnej, obudowano i wzmocniono główne drzwi oraz
przebudowano hełm wieży i wieżyczkę na sygnaturkę). Zbudowano wolnostojącą
dzwonnicę na placu przykościelnym, który też otoczono nowym parkanem. Odnowiono
ściany wewnętrzne kościoła oraz sufit, a nową dekoracyjną polichromię wykonał w
1930 roku malarz Przebindowski z Krakowa.
1946
Ks. Franciszek Wójcik rozpoczął najpilniejsze remonty bieżące zaniedbanego
w czasie okupacji kościoła, które trwały do 1954 roku. Wymieniono część gontów i
desek szalunkowych, a także dolne, zmurszałe belki przyziemne i zabezpieczono je
daszkiem okapowym.
 1960
Ks. Franciszek Krzemień wyremontował budynki gospodarcze, które po latach
wojny wymagały pilnych remontów oraz zbudował nową, wolnostojącą dzwonnicę
zaopatrzoną w dzwon "Imię moje Maryja" zakupiony ze składek parafialnych.
1964
Za Ks. Tadeusza Urygi kościół zyskuje nową posadzkę marmurową, instalację
elektryczną, nową zakrystię, odnowione ołtarze i malowanie kościoła.
1980
Za Ks. Eugeniusza Kowalczyka zbudowano nowe ogrodzenie wokół kościoła
(istniejące do dziś) i zradiofonizowano kościół.
 1985
Jubileusz 300-lecia kościoła. Konsekracja nowego (trzeciego) dzwonu "Sławię
Ducha Świętego".
1988-1992
Budowa nowego kościoła (kaplicy kultowo-katechetycznej).
5 czerwca 1992
Ks. Bp. Władysław Bobowski poświęca kaplicę pw. Miłosierdzia Bożego, fundacji
rodziny rodaka Stefana Nabielca i parafian.
1995
Przeniesienie plebani do części mieszkalnej kaplicy Miłosierdzia Bożego.
1997
Z powodu powodzi obsunęła się część skarpy, na której stoi kościół parafialny,
zniszczeniu uległa kaplica nagrobna Kozickich. Odbudowano ją w tym samym
kształcie w roku 2003.
1999-2001
Powiększenie i całkowita przebudowa cmentarza parafialnego, wybudowanie nowego
ogrodzenia.
2006
Uruchomienie pierwszej parafialnej strony WWW pod adresem
www.chronow.katolicki.eu
Źródła:
Stanisław Nabielca "Chronów wieś ongiś
szlachecka" - do 1960 roku
ks. Eugeniusz Kowalczyk
ks. Jan Malisz • Stary Kościół -
zdjęcia | 
